ประวัติของนโรฒม์ เรืองระวีวัฒน์
http://pantip.com/topic/32887214
https://www.facebook.com/naroter/posts/783344765067444?ref=notif¬if_t=like
https://www.facebook.com/naroter/posts/783342101734377?comment_id=783892405012680&offset=0&total_comments=1&ref=notif¬if_t=share_comment
https://www.facebook.com/naroter/posts/783342068401047?ref=notif¬if_t=like
https://www.facebook.com/naroter/posts/783344765067444?ref=notif¬if_t=like
https://www.facebook.com/naroter/posts/783342101734377?comment_id=783892405012680&offset=0&total_comments=1&ref=notif¬if_t=share_comment
https://www.facebook.com/naroter/posts/783342068401047?ref=notif¬if_t=like
สารภาพรักผู้หญิงที่แอบชอบแต่เธอบอกไม่ชอบเด็กวิทยา(กรุเอง)ชอบสถาปัตหล่อๆ ร้องไห้เลย ปัจจุบันเราเปิดร้านทอง+โรงแรมได้แล้ว
เป็นครั้งแรกจริงๆที่เขียนกระทู้เล่าอดีตของตัวเอง ก็อยากเล่าให้ฟังว่าเราเป็นเด็กบ้านนอกธรรมดา ไม่เคยมีแฟน โชคดีที่สอบเข้ามหาลัยรัฐใน กทม.ได้
เราก็ตั้งใจเรียนอย่างที่คนอื่นเขาทำกันแต่เราแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งมาก เขายังไม่มีแฟน เราtake careตลอดว่าเธอชอบอะไรไม่ชอบอะไร
ในที่สุดก็สารภาพรักกับเธอ
......แต่สิ่งที่เราคาดหวังไว้ในวันนั้น ไม่เป็นดังหวัง "ไม่ชอบเด็กวิทยา ชอบสถาปัตหล่อๆ "
ความรู้สึกเรา แย่มาก ทำไมทำไมล่ะ เด็กวิทยามันผิดตรงไหน หรือว่าเราไม่มีอ๊อปชั่นแบบที่คนอื่นมี (มือถือ รถ Notebook...)
ผลจากนั้นทำให้การเรียนแย่ลงเรื่อยๆ แถมในเวลานั้นยังโดนการไม่ยอมรับจากรุ่นพี่ โดยถูกหาว่า แอบอ้างผลงาน-->คือขโมยผลงานนั่นแหละ
ตอนนั้นมืดแปดด้านเลย ถามตัวเองว่าจะเรียนจบไหม แม่จะเสียใจหรือเปล่า
แม่มีลูก3คนขาดเราไปคงไม่เป็นไรเพราะพ่อก็ไม่เอาเราแล้วตอนเด็กๆพ่อก็เคยพูดกับเราว่าไม่เลี้ยงเด็กอย่างงี้หรอกให้แม่เลี้ยงเอง มันเป็นปมอยู่**ก่อนหน้านี้เราก็เคยเกือบฆ่าตัวตายมาแล้วตอนพ่อพูดว่าไม่เอาเรา
กระโดดตึกลงไปเนี่ยเจ็บหรือเปล่า รู้สึกเป็นอย่างไรกันก่อนตาย
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มันเป็นคืนวันที่ยากลำบากในแต่ละวัน บางครั้งมันก็คิดทบทวนในหัวเรื่อยๆว่าเราทำอะไรผิดไปไหม เด็กวิทยานี่แย่มากเลยหรอเราเทคแคร์เขาตลอดนี่นา ต้องเป็นแบตบอยหรือเปล่าต้องล่วงเกินเขาหรือเปล่ามันถึงจะดี คิดไปมาตลอดน้ำตามันก็ไหลตลอด
เรื่องแฟนที่บอกเลิก
เรื่องผลการเรียนที่ตกต่ำจวนเจียนจะโดนรีไทน์
เรื่องผลงานที่โดนรุ่นพี่กล่าวหาว่าแอบอ้างมาทำให้ไม่จบง่ายๆแน่ๆภายใน4ปี
เรื่องเงินที่ไม่ค่อยมี เรามาจากบ้านนอกต้องอยู่หอมหาลัย จะไปเที่ยวสังสรรค์เหมือนแบบคนอื่นก็ทำไม่ได้
...
ทุกสิ่งทุกอย่างกว่าจะกลับมาเป็นปกติมันยากจริง
แต่ไม่ทันไร เธอก็พาแฟนใหม่มาโชว์.... T T หนุ่มวิศวะรูปหล่อ จากมหาลัยอันดับหนึ่งของประเทศ
ทรุดเลยครับ ก็ดีใจกับเธอจริงๆเลยนะ เธอเล่าอนาคตให้ผมฟังว่าจะเก็บตังค์ซื้อคอนโดใกล้มหาลัย และเธอจะเป็นแอร์โฮสเตส
***ผ่านมาแล้ว14ปี รู้สึกสงสารตัวเองมากในตอนนั้น***
---------------------------------------------------------------------------------
ผ่านมาหลายเดือน จึงเริ่มทำใจและเข้าใจว่า เคมีไม่ตรงกันนั้นเป็นอย่างไร บางคนเห็นหน้ากันแป๊บเดียวก็ชอบ บางคนจีบแทบตายสุดท้ายก็ไม่ลงเอยกัน แต่เราก็ภูมิใจเล็กๆว่าเราไม่เคยล่วงเกินใคร และคบทีละคน ดังนั้นแม้เลิกกันแล้วทุกคนกลายเป็นเพื่อนเราหมดเลยซึ่งมันสำคัญมาก หากเราล่วงเกินเขาก่อนวันนี้เขาคงไม่มองหน้าเรา ไม่มาอุดหนุนกิจการเราและเราจะถูกมองในภาพลบ **ประโยคนี้จะถูกนำไปใช้ในความเห็นที่19ด้วย**
เราเริ่มจัดการแก้ไข "เรื่องผลการเรียนที่ตกต่ำจวนเจียนจะโดนรีไทน์(2.16)" ก่อน
แต่เพราะสมัยมัธยมต้นเราเคยเกิดอุบัติเหตุตกรถสุพรรณมาก่อน ผลจากอุบัติเหตุนั้นทำให้เรากระโหลกร้าวจำเนื้อหาไม่ค่อยได้ ต้องทบทวนซ้ำแล้วซ้ำอีก บางครั้งก็ท้อมากและมันก็ไม่ง่ายเลยสุดท้ายเราจบที่ 3.xx เราท่องไว้เสมอว่าเราต้องคว้าทุนให้ได้เพื่อการต่อยอด**ทุนสนับสนุนการวิจัยเป็นทุนให้เปล่าโดยไม่ได้คำนึงถึงเกรดเฉลี่ย**
ถัดมาคือแก้ไข "เรื่องผลงานที่โดนรุ่นพี่กล่าวหาว่าแอบอ้างมาทำให้ไม่จบง่ายๆแน่ๆภายใน4ปี" ดังนั้นจึงตัดสินใจส่งตัวอย่างไปX-rayเพื่อทำการพิสูจน์โครงสร้างให้ได้ว่าเป็นการค้นพบครั้งแรก --->ทำให้ได้ทุนสนับสนุนการวิจัยและลบเรื่องรุ่นพี่ไปได้
การได้ทุนสนับสนุนการวิจัย ช่วยทำให้เรามีเงินเก็บ เราได้เอาเงินเก็บนี้ไปลงทุนต่อ
เราก็ตั้งใจเรียนอย่างที่คนอื่นเขาทำกันแต่เราแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งมาก เขายังไม่มีแฟน เราtake careตลอดว่าเธอชอบอะไรไม่ชอบอะไร
ในที่สุดก็สารภาพรักกับเธอ
......แต่สิ่งที่เราคาดหวังไว้ในวันนั้น ไม่เป็นดังหวัง "ไม่ชอบเด็กวิทยา ชอบสถาปัตหล่อๆ "
ความรู้สึกเรา แย่มาก ทำไมทำไมล่ะ เด็กวิทยามันผิดตรงไหน หรือว่าเราไม่มีอ๊อปชั่นแบบที่คนอื่นมี (มือถือ รถ Notebook...)
ผลจากนั้นทำให้การเรียนแย่ลงเรื่อยๆ แถมในเวลานั้นยังโดนการไม่ยอมรับจากรุ่นพี่ โดยถูกหาว่า แอบอ้างผลงาน-->คือขโมยผลงานนั่นแหละ
ตอนนั้นมืดแปดด้านเลย ถามตัวเองว่าจะเรียนจบไหม แม่จะเสียใจหรือเปล่า
แม่มีลูก3คนขาดเราไปคงไม่เป็นไรเพราะพ่อก็ไม่เอาเราแล้วตอนเด็กๆพ่อก็เคยพูดกับเราว่าไม่เลี้ยงเด็กอย่างงี้หรอกให้แม่เลี้ยงเอง มันเป็นปมอยู่**ก่อนหน้านี้เราก็เคยเกือบฆ่าตัวตายมาแล้วตอนพ่อพูดว่าไม่เอาเรา
กระโดดตึกลงไปเนี่ยเจ็บหรือเปล่า รู้สึกเป็นอย่างไรกันก่อนตาย
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มันเป็นคืนวันที่ยากลำบากในแต่ละวัน บางครั้งมันก็คิดทบทวนในหัวเรื่อยๆว่าเราทำอะไรผิดไปไหม เด็กวิทยานี่แย่มากเลยหรอเราเทคแคร์เขาตลอดนี่นา ต้องเป็นแบตบอยหรือเปล่าต้องล่วงเกินเขาหรือเปล่ามันถึงจะดี คิดไปมาตลอดน้ำตามันก็ไหลตลอด
เรื่องแฟนที่บอกเลิก
เรื่องผลการเรียนที่ตกต่ำจวนเจียนจะโดนรีไทน์
เรื่องผลงานที่โดนรุ่นพี่กล่าวหาว่าแอบอ้างมาทำให้ไม่จบง่ายๆแน่ๆภายใน4ปี
เรื่องเงินที่ไม่ค่อยมี เรามาจากบ้านนอกต้องอยู่หอมหาลัย จะไปเที่ยวสังสรรค์เหมือนแบบคนอื่นก็ทำไม่ได้
...
ทุกสิ่งทุกอย่างกว่าจะกลับมาเป็นปกติมันยากจริง
แต่ไม่ทันไร เธอก็พาแฟนใหม่มาโชว์.... T T หนุ่มวิศวะรูปหล่อ จากมหาลัยอันดับหนึ่งของประเทศ
ทรุดเลยครับ ก็ดีใจกับเธอจริงๆเลยนะ เธอเล่าอนาคตให้ผมฟังว่าจะเก็บตังค์ซื้อคอนโดใกล้มหาลัย และเธอจะเป็นแอร์โฮสเตส
***ผ่านมาแล้ว14ปี รู้สึกสงสารตัวเองมากในตอนนั้น***
---------------------------------------------------------------------------------
ผ่านมาหลายเดือน จึงเริ่มทำใจและเข้าใจว่า เคมีไม่ตรงกันนั้นเป็นอย่างไร บางคนเห็นหน้ากันแป๊บเดียวก็ชอบ บางคนจีบแทบตายสุดท้ายก็ไม่ลงเอยกัน แต่เราก็ภูมิใจเล็กๆว่าเราไม่เคยล่วงเกินใคร และคบทีละคน ดังนั้นแม้เลิกกันแล้วทุกคนกลายเป็นเพื่อนเราหมดเลยซึ่งมันสำคัญมาก หากเราล่วงเกินเขาก่อนวันนี้เขาคงไม่มองหน้าเรา ไม่มาอุดหนุนกิจการเราและเราจะถูกมองในภาพลบ **ประโยคนี้จะถูกนำไปใช้ในความเห็นที่19ด้วย**
เราเริ่มจัดการแก้ไข "เรื่องผลการเรียนที่ตกต่ำจวนเจียนจะโดนรีไทน์(2.16)" ก่อน
แต่เพราะสมัยมัธยมต้นเราเคยเกิดอุบัติเหตุตกรถสุพรรณมาก่อน ผลจากอุบัติเหตุนั้นทำให้เรากระโหลกร้าวจำเนื้อหาไม่ค่อยได้ ต้องทบทวนซ้ำแล้วซ้ำอีก บางครั้งก็ท้อมากและมันก็ไม่ง่ายเลยสุดท้ายเราจบที่ 3.xx เราท่องไว้เสมอว่าเราต้องคว้าทุนให้ได้เพื่อการต่อยอด**ทุนสนับสนุนการวิจัยเป็นทุนให้เปล่าโดยไม่ได้คำนึงถึงเกรดเฉลี่ย**
ถัดมาคือแก้ไข "เรื่องผลงานที่โดนรุ่นพี่กล่าวหาว่าแอบอ้างมาทำให้ไม่จบง่ายๆแน่ๆภายใน4ปี" ดังนั้นจึงตัดสินใจส่งตัวอย่างไปX-rayเพื่อทำการพิสูจน์โครงสร้างให้ได้ว่าเป็นการค้นพบครั้งแรก --->ทำให้ได้ทุนสนับสนุนการวิจัยและลบเรื่องรุ่นพี่ไปได้
การได้ทุนสนับสนุนการวิจัย ช่วยทำให้เรามีเงินเก็บ เราได้เอาเงินเก็บนี้ไปลงทุนต่อ
รูปผลึก Nasimalun A ที่ได้เป็นผลึกครั้งแรกของโลก *ขอขอบคุณ จุฬาฯ และสถาบันวิจัยจุฬาภรณ์ด้วยครับ
ตลอดเวลาที่เราตั้งใจเรียน หาทุน และทำธุรกิจ ถามว่าเราลืมเธอไหม เราไม่ลืมหรอกแต่เฝ้าดูเธอห่างๆ และเห็นเธอทำได้จริงๆคือการเป็นแอร์โฮสเตส
-------------------------------------------------------------------------------------
บางครั้งเคยคิดว่าเราควรทำตัวให้มีคุณค่าพอที่จะให้เธอกลับมาชอบเรา แต่ความคิดนี้ก็เหลวไปทุกครั้งที่โดนเพื่อนทักว่าเดี๋ยวหมามันก็คาบไป-หมด รวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัว มรรึงน่ะมันสู้เด็กวิศวะไม่ได้หรอก
มันไม่ทำให้เราท้อนะ มันทำให้เราสู้ต่างหาก
สิ่งแรกที่เราทำตลอดตอนเรียนจนได้ทุน คือ ขายโดเมนครับ เงินต่อเงินและมูลค่ามันมากขึ้นตลอด วางไว้ใน sedo และ godaddy เงินเข้ามามากบ้างน้อยบ้างก็ไม่เป็นไรมันเงินหมุน จนมาพักหลังนี่การขายทำได้ยาก สาเหตุเป็นเพราะมีนามสกุลหรือ extension มาเพิ่มขึ้น ดีใจมากที่ตอนนั้นทำกำไรพอเลี้ยงตัวเองได้ เราก็เป็นคนโชคดีมากๆที่ได้ http://www.naresuan.com นเรศวรดอทคอม, http://www.taksin.com ตากสินดอทคอม และhttp://www.suranaree.com สุรนารีดอทคอม
ด้วยความที่ใช้คอมฯบ่อยกลายเป็นความชำนาญ ดังนั้นธุรกิจแรกที่เริ่มต้นคือ ร้านอินเตอร์เน็ตหยอดเหรียญครับ เช่าที่ในโรงแรมต่างจังหวัดที่มีฝรั่งมากๆ ซื้อคอมพิวเตอร์จากร้านที่เจ๊ง เพียงเท่านี้รายได้ที่เข้ามาก็เหลือเชื่อครับ แต่ก็มีปัญหามากด้วยเช่นกัน คอมเสียหยอดไม่ติด ติดไวรัส บางครั้งทำLAB เสร็จ2ทุ่มตีเข้าอยุธยาซ่อมคอม กลับ กทม.ตอนตี5เพื่อไปเรียนต่อก็เรียกได้ว่าสาหัสจริงๆ บางทีเป็นทุกวันจนเราจับได้ว่าร้านเน็ตข้างๆแอบมาแกล้งเราก็ต้องไปหาเทคโนโลยีใหม่ใช้ คือundo card มาทำให้เครื่องตั้งเป็นค่าเริ่มต้นใหม่
ได้มีรูปอินเตอร์เน็ตเราโปรโมตในโบว์ชัวส์โรงแรมด้วย :)
ตลอดเวลาที่เราตั้งใจเรียน หาทุน และทำธุรกิจ ถามว่าเราลืมเธอไหม เราไม่ลืมหรอกแต่เฝ้าดูเธอห่างๆ และเห็นเธอทำได้จริงๆคือการเป็นแอร์โฮสเตส
-------------------------------------------------------------------------------------
บางครั้งเคยคิดว่าเราควรทำตัวให้มีคุณค่าพอที่จะให้เธอกลับมาชอบเรา แต่ความคิดนี้ก็เหลวไปทุกครั้งที่โดนเพื่อนทักว่าเดี๋ยวหมามันก็คาบไป-หมด รวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัว มรรึงน่ะมันสู้เด็กวิศวะไม่ได้หรอก
มันไม่ทำให้เราท้อนะ มันทำให้เราสู้ต่างหาก
สิ่งแรกที่เราทำตลอดตอนเรียนจนได้ทุน คือ ขายโดเมนครับ เงินต่อเงินและมูลค่ามันมากขึ้นตลอด วางไว้ใน sedo และ godaddy เงินเข้ามามากบ้างน้อยบ้างก็ไม่เป็นไรมันเงินหมุน จนมาพักหลังนี่การขายทำได้ยาก สาเหตุเป็นเพราะมีนามสกุลหรือ extension มาเพิ่มขึ้น ดีใจมากที่ตอนนั้นทำกำไรพอเลี้ยงตัวเองได้ เราก็เป็นคนโชคดีมากๆที่ได้ http://www.naresuan.com นเรศวรดอทคอม, http://www.taksin.com ตากสินดอทคอม และhttp://www.suranaree.com สุรนารีดอทคอม
ด้วยความที่ใช้คอมฯบ่อยกลายเป็นความชำนาญ ดังนั้นธุรกิจแรกที่เริ่มต้นคือ ร้านอินเตอร์เน็ตหยอดเหรียญครับ เช่าที่ในโรงแรมต่างจังหวัดที่มีฝรั่งมากๆ ซื้อคอมพิวเตอร์จากร้านที่เจ๊ง เพียงเท่านี้รายได้ที่เข้ามาก็เหลือเชื่อครับ แต่ก็มีปัญหามากด้วยเช่นกัน คอมเสียหยอดไม่ติด ติดไวรัส บางครั้งทำLAB เสร็จ2ทุ่มตีเข้าอยุธยาซ่อมคอม กลับ กทม.ตอนตี5เพื่อไปเรียนต่อก็เรียกได้ว่าสาหัสจริงๆ บางทีเป็นทุกวันจนเราจับได้ว่าร้านเน็ตข้างๆแอบมาแกล้งเราก็ต้องไปหาเทคโนโลยีใหม่ใช้ คือundo card มาทำให้เครื่องตั้งเป็นค่าเริ่มต้นใหม่
ได้มีรูปอินเตอร์เน็ตเราโปรโมตในโบว์ชัวส์โรงแรมด้วย :)
ธุรกิจที่สอง ต่อมาเราเช่าที่นานแล้วและไปไปกลับกลับอยุธยาตลอด เริ่มสนิทกับโรงแรมเลยขอทำสบู่เหลวมาขายโดยใช้ความรู้เคมีลดต้นทุน คุณภาพคงที่และสาเหตุที่ต้องกลับมาซ่อมคอมตลอดเลยขนมาขายด้วยเลย ถามว่าเหนื่อยมากไหม ตอบเลยมากมายเหลือคณานับ
อันนี้คือเครื่องกวนสบู่ครับ ปัจจุบันจมน้ำพังไปแล้วตอนน้ำท่วมใหญ่
อันนี้คือเครื่องกวนสบู่ครับ ปัจจุบันจมน้ำพังไปแล้วตอนน้ำท่วมใหญ่
**ความรู้ทั้งหมดต้องขอบคุณ ม.มหิดลที่ให้คำแนะนำ และ ม.เกษตรที่ให้ใช้ห้องแลป์
ดูเหมือนชีวิตสบายสบาย โรยด้วยกลีบกุหลาบใช่ไหมครับ ต่อมาจะมีจุดหักเหที่ทำให้ธุรกิจทั้งหมดพังในพริบตา
--------------------------------------------------------------------
จุดหักเหที่เกิดขึ้นเกิดจากการจับลิขสิทธิ์ครับ
แม้ว่าวินโดว์เราจะใช้ของแท้และมีการundoในไดร์สC: แต่ก็แอบมีการติดตั้งเพลงในไดร์สD: จนได้และเครื่องมันแชร์กันได้หมดจึงถูกยึดทุกเครื่อง
ดูเหมือนชีวิตสบายสบาย โรยด้วยกลีบกุหลาบใช่ไหมครับ ต่อมาจะมีจุดหักเหที่ทำให้ธุรกิจทั้งหมดพังในพริบตา
--------------------------------------------------------------------
จุดหักเหที่เกิดขึ้นเกิดจากการจับลิขสิทธิ์ครับ
แม้ว่าวินโดว์เราจะใช้ของแท้และมีการundoในไดร์สC: แต่ก็แอบมีการติดตั้งเพลงในไดร์สD: จนได้และเครื่องมันแชร์กันได้หมดจึงถูกยึดทุกเครื่อง
ถูกดำเนินคดี และเกือบถูกเข้าคุก
ชื่อเสียงที่เสียหาย ทางโรงแรมระงับสบู่ของเราไปด้วย
เราท้อมากมากเลย ความรู้สึกของเราแย่มาก ตื่นขึ้นมาตอนกลางคืนร้องไห้มากมายโดยไม่มีเหตุผล เนี่ยแหละน้ำตาลูกผู้ชายจริงๆ
เธอคนนั้นจะรู้ไหมนะ กำลังมีความสุขอยู่กับหนุ่มวิศวะสุดหล่อหรือเปล่า(ผู้ที่เข้าไปแข่งขันในอัจฉริยะข้ามคืน)
กว่าจะรวบรวมพลังใจกลับมาใหม่ได้นานเหมือนกัน ไปมหาลัยคุยปกติสู้ในเรื่องการเรียนและวิทยานิพนธ์(ได้ทุนอันใหม่) แต่กลับมาก็เคว้งคว้างว่างเปล่าไม่มีอะไร
ธุรกิจร้านเน็ต และธุรกิจสบู่เจ๊งไม่เป็นท่าไปแล้ว แต่เงินยังเหลือ ลมหายใจยังมี จึงเริ่มธุรกิจที่สาม
-----------------------------------------------------------------------------------
ธุรกิจที่สาม คือ ไวน์ Chateau De Ayothaya **ขอขอบคุณ อ.ติ๊ก แห่งม.อัสสัมชัญ อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ และ ม.ธนบุรี(บางมด)ที่สนับสนุนธุรกิจ
ชื่อเสียงที่เสียหาย ทางโรงแรมระงับสบู่ของเราไปด้วย
เราท้อมากมากเลย ความรู้สึกของเราแย่มาก ตื่นขึ้นมาตอนกลางคืนร้องไห้มากมายโดยไม่มีเหตุผล เนี่ยแหละน้ำตาลูกผู้ชายจริงๆ
เธอคนนั้นจะรู้ไหมนะ กำลังมีความสุขอยู่กับหนุ่มวิศวะสุดหล่อหรือเปล่า(ผู้ที่เข้าไปแข่งขันในอัจฉริยะข้ามคืน)
กว่าจะรวบรวมพลังใจกลับมาใหม่ได้นานเหมือนกัน ไปมหาลัยคุยปกติสู้ในเรื่องการเรียนและวิทยานิพนธ์(ได้ทุนอันใหม่) แต่กลับมาก็เคว้งคว้างว่างเปล่าไม่มีอะไร
ธุรกิจร้านเน็ต และธุรกิจสบู่เจ๊งไม่เป็นท่าไปแล้ว แต่เงินยังเหลือ ลมหายใจยังมี จึงเริ่มธุรกิจที่สาม
-----------------------------------------------------------------------------------
ธุรกิจที่สาม คือ ไวน์ Chateau De Ayothaya **ขอขอบคุณ อ.ติ๊ก แห่งม.อัสสัมชัญ อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ และ ม.ธนบุรี(บางมด)ที่สนับสนุนธุรกิจ
เป็นการเปิดบริษัทครั้งแรก ตอนสมัยเรียนป.โท และเป็นการยากที่จะต่อสู้กับบริษัทยักษ์ใหญ่เช่น ชาโต้เดอเลย, เขาใหญ่ไวน์เนอรี่
แต่ดีใจที่เราสู้เขาได้ เราไปประกวดที่สิงค์โปร์เราก็ได้รางวัลกลับมาซึ่งเป็นรางวัลเดียวกับ จาคอปคริกที่วางขายตามโลตัสและเซเว่น
แต่ดีใจที่เราสู้เขาได้ เราไปประกวดที่สิงค์โปร์เราก็ได้รางวัลกลับมาซึ่งเป็นรางวัลเดียวกับ จาคอปคริกที่วางขายตามโลตัสและเซเว่น
เราสามารถวางขายตามเดอะมอลล์ เอ็มโพเรี่ยม ดูเหมือนจะดี -----แต่ท้ายที่สุดคนไทยไม่ซื้อ มันไม่เท่ห์ มันไม่ใช่ของที่กินได้ง่ายๆอย่างสาหร่ายของเถ้าแก่น้อย ซึ่งเกิดในยุคใกล้เคียงกัน ใช่แล้วครับผมแพ้แล้ว
การทำสิ่งที่ตั้งใจอย่างมาก แต่ไม่มีใครต้องการ มันเป็นความเจ็บช้ำใจเป็นอย่างยิ่ง
การทำสิ่งที่ตั้งใจอย่างมาก แต่ไม่มีใครต้องการ มันเป็นความเจ็บช้ำใจเป็นอย่างยิ่ง
-------------------------------------------------------------------------------------------
กลับมาเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง อีกครั้งแล้วหรอเนี่ย วันนี้เราต้องไปปิดบริษัทนะ วันพรุ่งนี้ต้องไปสอบวิทยานิพนธ์นะ ต้องจ่ายเงินค่าทำบัญชีปิดบริษัทนะ ต้องไปเอาไวน์ออกจากเดอะมอลล์ทุกสาขาด้วย
ยังจำไม่ลืมเลย น้ำตาที่ควรจะไหลมันแห้งไปหมดแล้ว อยากหายตัวไปเลย ความคิดอยากตายวกกลับมาในหัวอีกครั้ง ครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่สามแล้วสินะ
--------------------------------------------------------------------------------------------
ผ่านไปอีกวัน อีกวัน และก็อีกวัน เครียร์งานทุกอย่างแล้ว จบสักที ชีวิตเราไร้ร่องรอยมากเลย สมัครงานที่ไหนไม่มีคนรับ เพราะอะไร เขาไม่ต้องการเด็กวิทยา ยิ่งป.โทด้วยแล้วมันเปลืองงบ รองเท้าขาดไปหลายคู่ เข้าใจความรู้สึกคนหางานแล้วว่ามันเป็นอย่างไร รูปที่อัดไว้เป็นกองๆ เสียเงินไปหลายพัน สมัครไปหลายที่แต่ไม่มีที่ไหนเรียกเลย เป็นความเศร้าอย่างยิ่งที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้
เด็กวิทยามันแย่มากเลยหรอ มันไม่มีค่าจริงๆ เธอเลือกถูกต้องแล้วที่ไปกับเด็กวิศวะฯ มหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของประเทศคนนั้น มันช่างมีอนาคตจริงๆเลยนะ
เธอเป็นแอร์โอสเตสบินไปหลายประเทศ เคยแอบดูใน facebook เธอช่างโชคดีมากๆ ทั้งภาษา ความฉลาด ความเก่งทั้งหมด ได้ถูกฟ้ากำหนดให้เธอเจอคนที่ใช่ เราก็ยินดีมากๆ
ท้องก็ร้อง หางานก็ไม่ได้ น้ำตาไม่ได้ไหลอีกต่อไปแล้วมีแต่คราบเหงื่อที่ไหลออกมาแทน
โอกาส คืออะไร ทำไมมันหายากจริง
-------------------------------------------------------------------------------------
เรากลับอยุธยาด้วยความผิดหวังมาก มากซะจนบรรยายเป็นคำพูดไม่ได้ กลับมาอย่างผู้แพ้ เงินที่มีก็หมด
เอาน่าแต่เราก็ได้ความรู้ ได้ประสบการณ์ ได้รู้จักคนหลายคนจากหลายมหาวิทยาลัย
ถึงตอนนี้แหละสิ่งที่กล่าวไว้ในตอนต้นในความเห็นที่12 คือ "เราก็ภูมิใจเล็กๆว่าเราไม่เคยล่วงเกินใคร และคบทีละคน ดังนั้นแม้เลิกกันแล้วทุกคนกลายเป็นเพื่อนเราหมดเลยซึ่งมันสำคัญมาก หากเราล่วงเกินเขาก่อนวันนี้เขาคงไม่มองหน้าเรา ไม่มาอุดหนุนกิจการเราและเราจะถูกมองในภาพลบ"
สิ่งนี้ได้ช่วยเปิดหนทางให้อีกครั้งหนึ่ง
เป็นความมหัศจรรย์ผู้หญิง นั่นคือ คอนเน็กชั่น หรือการปฎิสัมพันธ์ เธอจะรู้เยอะทีเดียวว่าใครเก่งอะไร บางทีผู้ชายด้วยกันบางคนก็อมภูมิ อมความรู้ไม่ยอมบอก แต่กับเธอก็มักจะบอกหมด
หากเรา"รักสนุกไม่คิดผูกพันธ์"กับผู้หญิงไปเรื่อยๆ ตอนจบก็โกรธกัน ทางเราก็ยิ่งตัน เราก็ยิ่งรู้จักคนน้อยลงเรื่อยๆ ไม่ดีเลย
-------------------------------------------------------------------------------------
กลับมาอยู่บ้านเล่นแต่คอม ด้วยชีวิตที่ไม่มั่นคง ไร้อนาคต
เล่นคอมนานเข้าพบว่า keyword ที่กำลังมาแรงคือ ทองคำ **นับเป็นช่วงจังหวะที่ดีทีเดียวเพราะตอนนั้นราคาทองทำมีทีท่าจะขยับขึ้นอย่างรุนแรงตั้งแต่บาทละไม่ถึงหมื่นจนกลายเป็นสองหมื่นกว่า**
ตัดสินใจทำเว็ปไซต์เกี่ยวกับทองขึ้นมา เราทำไม่เป็นทำไม่ได้ ไม่รู้เรื่องใดๆเกี่ยวกับการทำเว็ปที่ต้องอาศัย javascript ต้องจ้างwebmaster เราก็ปรึกษาผู้หญิงหลายๆคนที่สนิทและไม่สนิทด้วยว่าใครเก่งที่สุด สรุปสุดท้ายคือฟิวส์ **ขอขอบคุณฟิวส์มาณ.ที่นี้ที่อดทนความจู้จี้ เปลี่ยนโน่นนี่นั่นเสมอ**
และนั่นคือจุดเริ่มต้นของเว็ปตลาดทองดอทคอม http://www.taradthong.com/
กลับมาเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง อีกครั้งแล้วหรอเนี่ย วันนี้เราต้องไปปิดบริษัทนะ วันพรุ่งนี้ต้องไปสอบวิทยานิพนธ์นะ ต้องจ่ายเงินค่าทำบัญชีปิดบริษัทนะ ต้องไปเอาไวน์ออกจากเดอะมอลล์ทุกสาขาด้วย
ยังจำไม่ลืมเลย น้ำตาที่ควรจะไหลมันแห้งไปหมดแล้ว อยากหายตัวไปเลย ความคิดอยากตายวกกลับมาในหัวอีกครั้ง ครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่สามแล้วสินะ
--------------------------------------------------------------------------------------------
ผ่านไปอีกวัน อีกวัน และก็อีกวัน เครียร์งานทุกอย่างแล้ว จบสักที ชีวิตเราไร้ร่องรอยมากเลย สมัครงานที่ไหนไม่มีคนรับ เพราะอะไร เขาไม่ต้องการเด็กวิทยา ยิ่งป.โทด้วยแล้วมันเปลืองงบ รองเท้าขาดไปหลายคู่ เข้าใจความรู้สึกคนหางานแล้วว่ามันเป็นอย่างไร รูปที่อัดไว้เป็นกองๆ เสียเงินไปหลายพัน สมัครไปหลายที่แต่ไม่มีที่ไหนเรียกเลย เป็นความเศร้าอย่างยิ่งที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้
เด็กวิทยามันแย่มากเลยหรอ มันไม่มีค่าจริงๆ เธอเลือกถูกต้องแล้วที่ไปกับเด็กวิศวะฯ มหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของประเทศคนนั้น มันช่างมีอนาคตจริงๆเลยนะ
เธอเป็นแอร์โอสเตสบินไปหลายประเทศ เคยแอบดูใน facebook เธอช่างโชคดีมากๆ ทั้งภาษา ความฉลาด ความเก่งทั้งหมด ได้ถูกฟ้ากำหนดให้เธอเจอคนที่ใช่ เราก็ยินดีมากๆ
ท้องก็ร้อง หางานก็ไม่ได้ น้ำตาไม่ได้ไหลอีกต่อไปแล้วมีแต่คราบเหงื่อที่ไหลออกมาแทน
โอกาส คืออะไร ทำไมมันหายากจริง
-------------------------------------------------------------------------------------
เรากลับอยุธยาด้วยความผิดหวังมาก มากซะจนบรรยายเป็นคำพูดไม่ได้ กลับมาอย่างผู้แพ้ เงินที่มีก็หมด
เอาน่าแต่เราก็ได้ความรู้ ได้ประสบการณ์ ได้รู้จักคนหลายคนจากหลายมหาวิทยาลัย
ถึงตอนนี้แหละสิ่งที่กล่าวไว้ในตอนต้นในความเห็นที่12 คือ "เราก็ภูมิใจเล็กๆว่าเราไม่เคยล่วงเกินใคร และคบทีละคน ดังนั้นแม้เลิกกันแล้วทุกคนกลายเป็นเพื่อนเราหมดเลยซึ่งมันสำคัญมาก หากเราล่วงเกินเขาก่อนวันนี้เขาคงไม่มองหน้าเรา ไม่มาอุดหนุนกิจการเราและเราจะถูกมองในภาพลบ"
สิ่งนี้ได้ช่วยเปิดหนทางให้อีกครั้งหนึ่ง
เป็นความมหัศจรรย์ผู้หญิง นั่นคือ คอนเน็กชั่น หรือการปฎิสัมพันธ์ เธอจะรู้เยอะทีเดียวว่าใครเก่งอะไร บางทีผู้ชายด้วยกันบางคนก็อมภูมิ อมความรู้ไม่ยอมบอก แต่กับเธอก็มักจะบอกหมด
หากเรา"รักสนุกไม่คิดผูกพันธ์"กับผู้หญิงไปเรื่อยๆ ตอนจบก็โกรธกัน ทางเราก็ยิ่งตัน เราก็ยิ่งรู้จักคนน้อยลงเรื่อยๆ ไม่ดีเลย
-------------------------------------------------------------------------------------
กลับมาอยู่บ้านเล่นแต่คอม ด้วยชีวิตที่ไม่มั่นคง ไร้อนาคต
เล่นคอมนานเข้าพบว่า keyword ที่กำลังมาแรงคือ ทองคำ **นับเป็นช่วงจังหวะที่ดีทีเดียวเพราะตอนนั้นราคาทองทำมีทีท่าจะขยับขึ้นอย่างรุนแรงตั้งแต่บาทละไม่ถึงหมื่นจนกลายเป็นสองหมื่นกว่า**
ตัดสินใจทำเว็ปไซต์เกี่ยวกับทองขึ้นมา เราทำไม่เป็นทำไม่ได้ ไม่รู้เรื่องใดๆเกี่ยวกับการทำเว็ปที่ต้องอาศัย javascript ต้องจ้างwebmaster เราก็ปรึกษาผู้หญิงหลายๆคนที่สนิทและไม่สนิทด้วยว่าใครเก่งที่สุด สรุปสุดท้ายคือฟิวส์ **ขอขอบคุณฟิวส์มาณ.ที่นี้ที่อดทนความจู้จี้ เปลี่ยนโน่นนี่นั่นเสมอ**
และนั่นคือจุดเริ่มต้นของเว็ปตลาดทองดอทคอม http://www.taradthong.com/
ลงในวารสารหลายฉบับ รวมทั้งมีคนนำข่าวใน twitter ไปลงใน app เกี่ยวกับทองคำด้วย
http://www.facebook.com/taradthong
-----------------------------------------------------------------------------------
จากการอ่านวิเคราะห์ทอง และเป็นคนวิเคราะห์ทองเองด้วย ในฉายา "นายตลาดทอง" ก็พอจะเดาทางได้และเริ่มได้กำไร ประกอบกับตัวเว็ปเองก็ติด Adsense+โฆษณา ทำให้มีรายได้มาโดยตลอดจนถึงปัจจุบัน เมื่อใช้คู่กับ facebook ทำให้สามารถตั้งเวลาในการนำเสนอข่าวสารได้อีก มีเวลาว่างขึ้น
เช็คจาก Adsense ใบแรก ดีใจสุดๆ
-----------------------------------------------------------------------------------
จากการอ่านวิเคราะห์ทอง และเป็นคนวิเคราะห์ทองเองด้วย ในฉายา "นายตลาดทอง" ก็พอจะเดาทางได้และเริ่มได้กำไร ประกอบกับตัวเว็ปเองก็ติด Adsense+โฆษณา ทำให้มีรายได้มาโดยตลอดจนถึงปัจจุบัน เมื่อใช้คู่กับ facebook ทำให้สามารถตั้งเวลาในการนำเสนอข่าวสารได้อีก มีเวลาว่างขึ้น
เช็คจาก Adsense ใบแรก ดีใจสุดๆ
มีกำลังใจแล้ว โชคดีอีกครั้งที่พ่อได้แนะนำให้ไปซื้อตึกแถว 3 ห้องในอยุธยา ตอนนั้นต้องเป็นคนกู้แบงค์เองแบงค์ไม่อนุมัติแต่โชคดีที่เราเคยทำธุรกิจที่ได้ตรารับรองจากกรมส่งเสริมอุตสาหกรรม(ตอนทำไวน์)มีเครดิตหน่อย แบงค์อนุมัติจนได้ ไม่มีหลักทรัพย์แต่เอาตึกนั่นแหละเข้าแบงค์
ปัจจุบันตึกแถวทั้ง 3 ห้องมีคนเช่าเต็ม และหมดภาระหนี้แบงค์แล้วครับ
มีกำไรจากทอง ก็อยากตั้งร้านทองเองต้องอาศัยคนมีความรู้ ง่ายที่สุดคือหาแฟนร้านทอง
----------------------------------------------------------------------------------------
ขอขอบคุณที่เลือกผม หากขาดเธอร้านทองไทยมิตร2ก็คงไม่สามารถตั้งได้
ขอบคุณอีกครั้งที่เปลี่ยนจากนั่งรถเบนซ์มานั่งรถกะบะซอมซ่อ
ขอบคุณทุกวันที่ทนนิสัยเอาแต่ใจ โวยวาย ของผม
11ปีแล้วสินะแต่เธอยังสวยเหมือนตอนคบกันใหม่ๆจริงๆ
ปัจจุบันตึกแถวทั้ง 3 ห้องมีคนเช่าเต็ม และหมดภาระหนี้แบงค์แล้วครับ
มีกำไรจากทอง ก็อยากตั้งร้านทองเองต้องอาศัยคนมีความรู้ ง่ายที่สุดคือหาแฟนร้านทอง
----------------------------------------------------------------------------------------
ขอขอบคุณที่เลือกผม หากขาดเธอร้านทองไทยมิตร2ก็คงไม่สามารถตั้งได้
ขอบคุณอีกครั้งที่เปลี่ยนจากนั่งรถเบนซ์มานั่งรถกะบะซอมซ่อ
ขอบคุณทุกวันที่ทนนิสัยเอาแต่ใจ โวยวาย ของผม
11ปีแล้วสินะแต่เธอยังสวยเหมือนตอนคบกันใหม่ๆจริงๆ
-------------------------------------------------------------------------------------
การเปิดร้านทองช่วงแรกเป็นอะไรที่ยากลำบากมาก ค่าเซฟ ค่าไฟ ค่าตู้ทอง ค่าที่ดินที่ต้องเช่าเขา
การสร้างเซฟ
การเปิดร้านทองช่วงแรกเป็นอะไรที่ยากลำบากมาก ค่าเซฟ ค่าไฟ ค่าตู้ทอง ค่าที่ดินที่ต้องเช่าเขา
การสร้างเซฟ
อาศัยเว็ปตลาดทองช่วยโปรโมทร้านทองไทยมิตร2อีกแรง
เปิดตัวเว็ปร้านทองไทยมิตร2ครับ http://www.thaimitr2.com และ http://www.facebook.com/thaimitr2
เพื่อนที่เคยจีบกันแต่เราไม่เคยล่วงเกินใดๆเขาเลย เขาก็พาแฟนมาซื้อมาอุดหนุนที่ร้าน
ถึงตอนนี้แหละสิ่งที่กล่าวไว้ในตอนต้นในความเห็นที่12 คือ "เราก็ภูมิใจเล็กๆว่าเราไม่เคยล่วงเกินใคร และคบทีละคน ดังนั้นแม้เลิกกันแล้วทุกคนกลายเป็นเพื่อนเราหมดเลยซึ่งมันสำคัญมาก หากเราล่วงเกินเขาก่อนวันนี้เขาคงไม่มองหน้าเรา ไม่มาอุดหนุนกิจการเราและเราจะถูกมองในภาพลบ"
--------------------------------------------------------------------------
ถัดมาคือการลุยเรื่องโรงแรม ทางครอบครัวได้ซื้อโรงแรมมาและเปลี่ยนชื่อเป็นโรงแรมอโยธยา http://www.ayothayahotel.com
ปัญหาสำคัญที่พบคือไม่มีใครรู้จักนั่นเอง ถ้าอยากให้โรงแรมเป็นที่รู้จักต้องโปรโมท
ก็อาศัยเว็ปตลาดทองนี่แหละที่ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพ SEO ให้เว็ปโรงแรมขึ้นหน้าหนึ่งของgoogleเป็นผลสำเร็จ
ผลจากการเปลี่ยนแปลงเว็ปไซต์โรงแรมโดยใส่ประเพณีไทยเข้าไป จนในที่สุดก็มีหนังสือพิมพ์มาติดต่อมากมาย
ถึงตอนนี้แหละสิ่งที่กล่าวไว้ในตอนต้นในความเห็นที่12 คือ "เราก็ภูมิใจเล็กๆว่าเราไม่เคยล่วงเกินใคร และคบทีละคน ดังนั้นแม้เลิกกันแล้วทุกคนกลายเป็นเพื่อนเราหมดเลยซึ่งมันสำคัญมาก หากเราล่วงเกินเขาก่อนวันนี้เขาคงไม่มองหน้าเรา ไม่มาอุดหนุนกิจการเราและเราจะถูกมองในภาพลบ"
--------------------------------------------------------------------------
ถัดมาคือการลุยเรื่องโรงแรม ทางครอบครัวได้ซื้อโรงแรมมาและเปลี่ยนชื่อเป็นโรงแรมอโยธยา http://www.ayothayahotel.com
ปัญหาสำคัญที่พบคือไม่มีใครรู้จักนั่นเอง ถ้าอยากให้โรงแรมเป็นที่รู้จักต้องโปรโมท
ก็อาศัยเว็ปตลาดทองนี่แหละที่ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพ SEO ให้เว็ปโรงแรมขึ้นหน้าหนึ่งของgoogleเป็นผลสำเร็จ
ผลจากการเปลี่ยนแปลงเว็ปไซต์โรงแรมโดยใส่ประเพณีไทยเข้าไป จนในที่สุดก็มีหนังสือพิมพ์มาติดต่อมากมาย
http://www.ayothayahotel.com/Ayutthaya-Hotel-Reward/Ayutthaya-Hotel-SoftwarePark.html
อาจมีคนอยากรู้ว่าแล้วคนที่เคยแอบชอบในตอนต้นที่ได้เป็นแอร์โฮสเตสกับหนุ่มวิศวะมหาลัยอันดับหนึ่งของประเทศที่ได้เล่นเกมส์อัจฉริยะข้ามคืนตอนนี้เป็นอย่างไร
**ปัจจุบันนี้เพื่อนที่เป็นแอร์โฮสเตสได้เลิกกับหนุ่มวิศวะมหาลัยอันดับหนึ่งของประเทศเรียบร้อยแล้ว และเธอก็ลาออกจากแอร์โฮสเตสมาเปิดร้านอาหารครับ**
ท้ายนี้ ดีใจครับที่เรียนวิทยา แม้ลำบากไปบ้าง แต่ก็ทำให้เราเป็นคนที่ไม่ประมาทในการใช้ชีวิต
จบแล้วครับ หวังว่าคงเป็นประโยชน์กับผู้ที่กำลังท้อถอย ขอได้อย่าย่อท้อ ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ ก็ต้องสู้สุดกำลัง
ขอขอบคุณ อ.อมร เพชรสมและอ.โสภณ เริงสำราญ ที่ช่วยให้ผมจบได้อย่างสง่างาม
ขอขอบคุณ อ.ไชโย คณะเภสัช จุฬา ที่ช่วยเรื่อง x-ray Nasimalun A
ขอขอบคุณ Dr.Base ศูนย์วิจัยจุฬาภรณ์ที่ช่วยแนะนำสิ่งดีๆให้เสมอ และขอโทษจริงๆที่ชอบแอบเข้าไปเรียนโดยไม่ยอมจ่ายค่าหน่วยกิต
ขอขอบคุณ อ.พักตร์ผจง,อ.จินตนา,อ.อัจฉรา คณะบัญชีจุฬา ที่ช่วยชี้นำทางเรื่องต้นทุน
ขอขอบคุณ อ.ประเทืองศรี ม.เกษตร ที่ให้ใช้ห้องแลป์
ขอขอบคุณ คณะเภสัช ม.มหิดล ที่ช่วยเสนอแนะเรื่องสบู่
ขอขอบคุณ อ.ติ๊ก ม.อัสสัมชัญ(เอแบค) ที่ช่วยเหลือไวน์อย่างหาที่เปรียบไม่ได้
ขอขอบคุณ อ.ณัฐพล ม.ธนบุรี(บางมด)ที่สนับสนุนธุรกิจในโครงการบ่มเพาะธุรกิจ
ขอขอบคุณ สถาบันเทคโนโลยี ไทย-ญี่ปุ่นที่นำผมไปฝึกอบรมเป็นเดือนๆกับชาวญี่ปุ่น
ขอขอบคุณ สุธน,ฟิวส์,กิ้ว ที่ช่วยผลักดันเว็ปไซต์ตลาดทอง
ขอขอบคุณ พี่เปิ้ล และคุณบุรินทร์ ที่ช่วยผลักดันเว็ปไซต์โรงแรมอโยธยา